مشهد، مشهدالرضا (ع) است و دور از ذهن نبود که اگر نبود حرم امام رئوف (ع) در این مکان، شاید الان شهری کوچک بود در گوشه‌ای از ایران!

بارها گفته‌ایم و نوشته‌ایم مشهدالرضا (ع) نیازمند یک سند هویتی بالادستی است که توسط اهلش تدوین شود و مورد تأیید و اقبال ذینفعان باشد؛ سندی که تنظیم کننده سیاست گذاری ها، برنامه‌ها و اقدامات در ابعاد مختلف باشد و تصویری واحد و متناسب با شئون سبک زندگی رضوی را در ذهن مردم ترسیم کند.

خلأ وجود سند هویتی از یک سو و غفلت‌ها و بی سلیقگی‌های ناشی از بی برنامگی و برون سپاری عجولانه از سوی دیگر سبب شده این روزها با تک مضراب‌هایی مواجه شویم که نه تنها در راستای جوهره هویتی مشهدالرضا (ع) نیستند که تضعیف کننده آن نیز تلقی می‌شود و سبب نگرانی زائر و مجاور شده است.

متأسفانه در نبود سیاست گذاری و نظارت بالادستی دقیق، تصویر مشهدالرضا (ع) در ذهن مخاطب دچار پارازیت‌های جدی شده است، از شهر طلاق، شهر نزاع، شهر لذت جویی مردان فلان کشور تا روایت‌های ناقص و ناقضی مانند مشهد، شهر امید و زندگی تا مشهد شهر پاکشوما و در آخرین مورد هم ارائه روایتی اعیانی و لاکچری از زیارت و پیرامون ضریح، که بیشتر تصویر معابد هندوها را در ذهن متبادر می‌کند تا پیرامون ضریح امامی که زیارتش حج فقراست.

آن هم در روزهایی که ضعفا و فقرا نیازمند بسته معیشتی هستند و بعید است این هزینه‌ها و نشر تصاویر آن موجب نشر محبت امام در دل‌های مستعد شود.

ای بسا اگر سند هویتی وجود داشت و طراحان این «گل پر بازی» گوشه چشمی به آن می‌داشتند، شاید حالا تصویری منتشر می‌شد از ضریحی که دور تا دور آن را تصاویر امام، شهدا، علما، افراد ملل و قومیت‌های مختلف، اقشار جامعه و به ویژه مستضعفین گرفته‌اند و می‌شد روایتی از دل‌هایی که در حال طوافش هستند، گرچه جسمشان دور است و مرهمی بود بر داغ فراق.

تا دیر نشده و این سرمایه بزرگ را با ندانم‌کاری ها یا سلیقه‌های فردی و جریانی بیشتر به خطر نینداخته ایم بایستی مسئله سند هویتی مشهدالرضا (ع) را جدی بگیریم.

همین جا از مسئولین، نخبگان و دلسوزان این شهر به ویژه تولیت حرم مطهر علی ابن موسی الرضا (ع) می‌خواهیم با تشریک مساعی با سایر نهادها، در همین ایام دستور تشکیل کار گروهی برای تدوین «سند هویتی مشهدالرضا (ع)» را بدهند تا آب از سرچشمه پاک شود و شاخصی شود برای حرکت مسئولان و نظارت مردم.

*فعال فرهنگی