به گزارش پایگاه خبری سیاحت ۲۴ ، مصفحی افزود: طبیعتا برجسته کردن هویت محلی، بومی و شهری یکی از زمینه‌های افزایش انسجام اجتماعی است. هویت شهری مشهد بدون در نظر گرفتن حرم مطهر رضوی قابل تصور و تعریف نیست و این موضوع درخصوص اهالی مشهد و افراد خارج از مشهد صادق است.

وی اضافه کرد: بافت پیرامون حرم و بافت‌های تاریخی و قدیمی بخشی از تاریخ این شهر و آنچه بر پدران ما در این شهر گذشته است را روایت می‌کنند. ممکن است اهمیت این موضوع در گذشته خیلی روشن نبوده و نتیجه آن بدین شکل بوده است که در شهر مشهد که قدمت زیادی دارد، بنای قدیمی زیادی یافت نمی‌شود. به طوری که با توجه به اطلاعاتی که من دارم قدیمی‌ترین بنایی که می‌توان در شهر مشهد پیدا کرد، متعلق به اواخر دوره قاجار است؛ در حالی که در اصفهان و تبریز ساختمان‌هایی از دوره صفویه قرار دارد. به عنوان مثال در شهر تبریز دو یا سه خانه بزرگ دوره صفویه مرمت شده، به یکدیگر متصل شده‌اند و دانشکده معماری اسلامی یا هنر اسلامی تبریز را تشکیل داده‌اند.

معاون فرهنگی و اجتماعی شهرداری مشهد گفت: متأسفانه در مشهد چنین اقداماتی صورت نگرفته و شاید وجود نداشتن حس تعلق شهری در مردمی که به مشهد مهاجرت می‌کرده‌اند و از گذشته شهر اطلاعاتی نداشتند و به تعبیری ارتباطی با گذشته برقرار نمی‌کردند، سبب شده این موضوعات مورد توجه مردم قرار نگیرد. با این حال در چند سال گذشته تلاش شده آنچه از این بافت باقی مانده است، حفظ شود. این اقدام ممکن است از طریق تملک آن‌ها و گاهی از طریق نوسازی و بازسازی آن‌ها و یا از طریق بازسازی محلات قدیمی‌تر و سنتی‌تری -که نشانه‌ای از آن‌ها را به همراه دارند و یا متصل به محلات اطلاف حرم بوده‌اند- صورت گیرد.

وجود آسمان‌خراش در نزدیکی حرم فضیلت محسوب نمی‌شود

مصحفی عنوان کرد: به عنوان مثال منطقه هشت شهرداری برنامه‌ای برای بازآفرینی بازار سرشور آغاز کرده‌ است و این اقدامات با این هدف که فضایی کاملاً قدیمی و سنتی ایجاد شود. البته از نظر روحی و روانی به لحاظ چشم‌انداز و منظر این توقع وجود دارد که اطراف حرم مطهر رضوی که بنایی قدیمی و تاریخی و به نوعی هویت شهر مشهد است، بناهایی وجود داشته باشند که نشانی از سنت و معماری سنتی داشته باشد. بنابراین به نظر من وجود و ساخت آسمان‌خراشی شیشیه‌ای و مدرن در نزدیکی حرم فضیلتی محسوب نمی‌شود و می‌توان این ساختمان را در قسمت‌های جدید شهر ساخت. به این ترتیب بافت قدیمی شهر باید مختصاتی داشته و آن را حفظ کند.

وی بیان کرد: یکی از اعضای هیأت علمی دانشگاه در طول سال‌ها خانه‌های قدیمی مشهد را عکس‌برداری و نقشه‌برداری کرده و در کتابی جمع‌آوری کرده است. این کتاب حدود ۱۰ یا ۱۵ سال است که در حال نگارش و تدوین است. در حال حاضر که این کتاب در آستانه انتشار است، متأسفانه بسیاری از این بناها وجود ندارند. این اقدام نیز تلاشی است برای حفظ آثار و اسنادی که جزء داشته‌های این شهر بوده‌اند، اما امروزه در اختیار ما نیستند. برای حفظ این بناها و بافت‌ها لازم است که فرهنگ جامعه رویکردی با حفظ بافت قدیمی باشد. زیرا برخی از این آثار ملک خصوصی هستند و دستگاه‌های دولتی نمی‌توانند به این موضوع ورود پیدا کنند.

رئیس سازمان فرهنگی و اجتماعی شهرداری مشهد اضافه کرد: این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که به لحاظ فرهنگی افرادی که خانه قدیمی دارند، تخریب خانه را ناپسند بدانند. بنابراین در شرایطی که این فرهنگ رواج پیدا کند و مطالبه ما در جامعه از یکدیگر این‌چنین باشد، حفظ این بناها به راحتی رخ خواهد داد. در شرایطی که این فرهنگ در میان جامعه ترویج پیدا کند، این فرهنگ در مسئولین و دستگاه‌های مختلف نیز نهادینه خواهد شد و به نظر من در حال حاضر وضعیت این حوزه بهتر از گذشته است.